قهوه فوری و تاریخچه آن

در سال 1901 یک محقق ژاپنی به نام (ساتوری کاتو) در شهر شیکاگو توانست برای اولین بار پودر قهوه فوری را تولید کند و در سال 1938 برند (نسکافه) موفق به پیشرفت چشم گیری در این صنعت شد. قهوه فوری به نام های قهوه محلول و پودر قهوه هم معروف است. زمانی که ما وقت محدودی داریم اگه قهوه فوری موجود باشد با یک لیوان آب جوش یک فنجان قهوه درست می کنیم.

این بخش را در دستگاه های تبخیر کننده قرار می دهند و پس از خشک شدن به بخش بسته بندی انتقال می دهند. به همین دلیل وقتی آن را در آب می ریزیم تماما در آب حل می شود و هیچ بخش نا محلولی در آن باقی نمی ماند.

• در نهایت مخلوط قهوه فوری با شیر و شکر را کافی میکس می نامند.

قهوه فوری به صورت پودر یا دانه های ریز (فرم گرانول) و اغلب در ظروف شیشه ای، بسته های پلاستیکی یا قوطی در بازار ارائه می شود. مصرف کننده  با اضافه کردن آب داغ به پودر به میزان دلخواه ، غلظت نوشیدنی خود را تنظیم می کند. راه دیگر مصرف آن استفاده از کیسه های قهوه است که شبیه به کیسه های چای(تی بگ) می باشند. از مزایای آن می توان به سرعت آماده شدن (به راحتی در آب گرم حل می شود) وزن و حجم کم در مقایسه با دانه قهوه (برای آماده سازی همان مقدار نوشیدنی) ومیزان ماندگاری بیشترشان اشاره کرد.

• هر چند اگر قهوه فوری در محل خشک نگهداری نشود، قابلیت فاسد شدن، پوسیدگی و از بین رفتن را دارد.