همه چیز درباره خار مریم

هر آنچه که لازم است در مورد گیاه خار مریم و کاربردهای آن بدانید را در این مقاله برایتان آورده ایم. گیاهان بیشماری در سر تا سر دنیا می رویند که هر یک از آنها دارای خصوصیات و مشخصات متفاوتی هستند، در بخش گیاه شناسی وبلاگ تیرینک به بررسی گیاهان دارویی و اطلاعات مفیدی که باید از هر کدام آن ها بدانیم می پردازیم.

نام های رایج گیاه خار مریم

اطلاعات کلی درباره ی خار مریم

زیستگاه-خاستگاه

• در جنوب و غرب اروپا، نواحی مدیترانه ای، مرکز و جنوب شرق آسیا پراکنش دارد.
• در ایران به صورت علف هرز در حاشیه جاده ها و اراضی رها شده، اراضی تخریب یافته، خاکریز کنار جاده ها در استان های شمالی، آذربایجان، کرمانشاه، لرستان، ایلام، خوزستان، بوشهر و جنوب فارس پراکنش دارد.

خواص خار مریم

کاربردها

• خوراکی
• جوشانده و دمنوش

نحوه تهیه-دم آوری

دمنوش: ۳.۵ گرم دانه خارمریم را در ۱۵۰ سی سی آب جوش به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه دم کرده سپس نوش جان کنید.

طبیعت گیاه خار مریم

طبیعت این گیاه گرم است.

موارد منع مصرف

• به دلیل نبود مطالعات کافی نباید کودکان زیر ۱۲ سال مصرف کنند.
• در دوران بارداری و شیردهی مصرف آن ممنوع است.

عوارض ناخواسته

• اسهال
• حالت تهوع
• گاز روده
• حس پری یا درد روده‌ای
• کاهش اشتها
• سردرد

میزان مصرف مجاز

مصرف ۱۴۰ تا ۴۲۰ میلی گرم در 2 تا 3 نوبت از این گیاه در روز مجاز می باشد.

مواد موثره و تشکیل دهنده

• سیلی مارین
• سیلی دیانین
• سیلی کریستین
•  روغن‌های غیرفرار
• پروتئین
• توکوفرول
• اسیدهای چرب آزاد
• موسیلاژ

اندام دارویی خار مریم

دانه

خانواده گیاه

گیاه خارمریم از خانواده کاسنی Asteraceae میباشد.

خصوصیات گیاهشناسی

• گیاهی علفی و دوساله، با ساقه ای کوتاه یا بلند، ساده یا منشعب می باشد.
• برگهای قاعده ای آن در زمان گلدهی پژمرده میشوند.
• برگهای آن خاردار و پهن با کپه های منفرد

تداخلات دارویی

• سیلیمارین موجود در آن ممکن است باعث کاهش اثر مترونیدازول شود.
• افزایش اثرات جانبی داروهایی که توسط کبد تجزیه می شوند مثل:
  آمی‌تریپتیلین، دیازپام (والیوم)، زیلوتون، سلکوکسیب (سلبرکس)، دیکلوفناک (وُلتارِن)، فلوواستاتین (لِسکول)، گلی‌پیزید (گلوکوترول)، ایبوپروفن (اَدویل، موترین)، ایربسارتان (آواپرو)، لوزارتان (کوزار)، فِنی‌توئین (دیلانتین)، پیروکسیکام (فِلدن)، تاموکسیفن (نولوادِکس)، تولبوتامید، تُرسِماید (دِمادِکس) و وارفارین (کومادین).
• افزایش یا کاهش اثرات برخی از داروهایی که از طریق کبد متابولیزه می‌شوند از قبیل: استامینوفن، آتورواستاتین (لیپیتور)، دیازپام (والیوم)، دیگوکسین، انتاکاپون (کومتان)، استروژن، ایرینوتکان (کَمپتوسار)، لاموتریژین (لامیکتال)، لورازپام (آتیوان)، لواستاتین (مواکور)، مپروبامات، مورفین، اگزازپام.
• کاهش اثربخشی استروژن‌ها در صورت استفاده توام با هم به دلیل وجود ” سیلیمارین”: استروژن کونژوگه (پرمارین)، اتینیل استرادیول و استرادیول.
• کاهش اثرات داروهای کاهنده کلسترول خون (استاتین‌ها): آتورواستاتین (لیپیتور)، فلوواستاتین (لسکول)، لوواستاتین (مواکور)، پراواستاتین (پراواکول) و روزاواستاتین (کرستور).
  

  ---

منابع:

وبسایت موسسه خدمات دارویی رضوی

وبسایت Plants of the World

کتاب صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)