همه چیز درباره خشخاش

هر آنچه که لازم است در مورد گیاه خشخاش و کاربردهای آن بدانید را در این مقاله برایتان آورده ایم. گیاهان بیشماری در سر تا سر دنیا می رویند که هر یک از آنها دارای خصوصیات و مشخصات متفاوتی هستند، در بخش گیاه شناسی وبلاگ تیرینک به بررسی گیاهان دارویی و اطلاعات مفیدی که باید از هر کدام آن ها بدانیم می پردازیم.

نام های رایج گیاه خشخاش

نام علمی Papaver somniferum L
نام انگلیسی Opium pappy, poppy, opium plant, white poppy
نام فارسی خشخاش، تریاک

اطلاعات کلی درباره ی خشخاش

زیستگاه-خاستگاه

  •  اروپا و آسیا و به فراوانی در نقاط مختلف دنیا کاشته میشود.
  • در ایران به حالت خودروی پراکنش دارد. در گذشته دور از نقاطی مانند تبریز، شوشتر، لرستان، کازرون، کرمان، مراوه تپه و یزد جمع آوری شده است که به نظر می رسد نمونه های فرار از کشت باشند.
  • در سال های گذشته در نقاط مختلف ایران در وسعت زیاد کشت می شده اما امروزه کاشت آن ممنوع می باشد.

خواص

خواب آور  مخدر معتدل کننده اخلاط رقیق صفراوی
یبوست زا مسکن درد

کاربردها

  • روغن تخم خشخاش برای مصارف دارویی و آرایشی و غذایی
  • شیره آن مصرف دارویی و مخدر دارد.

گیاه خشخاش

نحوه مصرف

  • چهل گرم تخم خشخاش را با چهل گرم مغزبادام شیرین و شکر برای خونسازی استفاده کنید.
  • خوردن 20-8 گرم برای رفع بی خوابی مفید می باشد.

طبیعت گیاه

  • طبیعت تخم خشخاش سرد و تر می باشد.
  • طبیعت گیاه آن سرد و خشک می باشد.

موارد منع مصرف

فقط زیر نظر پزشک مصرف می شود.

میزان مصرف مجاز

مصرف 40 گرم تخم خشخاش در روز مجاز می باشد.

مواد موثره و تشکیل دهنده

تخم خشخاش: آلکالویید و خاصیت مخدر ندارد. دارای 50%روغن و 50%پروتئین است. مهمترین آلکالوئید های تریاک: مورفین -کدئین-پاپاورین-نوسکاپین و تبائین

اندام دارویی

  • تخم گیاه
  • شیره کپسول

خانواده گیاه

خشخاش از خانواده Papaveraceae می باشد.

 

خشخاش

خصوصیات گیاهشناسی

  • گیاهی یکساله با ساقه هایی به ارتفاع تا 30-120 سانتیمتر به رنگ سبز کلمی می باشد.
  • برگ های فوقانی همگی کنگره ای، اره ای و دندانه دار می باشد.
  • جوانه های آن (غنچه ها) تخم مرغی و مستطیلی به طول 2 سانتیمتر است.

منابع:

وبسایت موسسه خدمات دارویی رضوی

وبسایت Plants of the World

کتاب صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)


منبع