پدران شاغل چگونه می توانند از همسران شاغل خود حمایت کنند؟

امروزه در 60 درصد از خانواده‌ها با فرزندان زیر 18 سال، والدین هم پدران شاغل و هم مادران شاغل هستند. اما هنگامی که کودک بیمار است چه کسی از او نگهداری می‌کند؟ اگر پدری از رئیس خود برای بردن کودک به دکتر مرخصی بخواهد، عکس العمل رئیس او چگونه خواهد بود؟

واقعیت تلخ در این است که در اکثر شرکتها و خانواده‌ها، کاری که مردان انجام می‌دهند ارزش بالاتری دارد، حتی اگر یک زن و مرد از لحاظ تخصص و تجربه با مردان یکی باشند. به زبان ساده باید گفت که کلاً وظایف زنان نگهداری از فرزندان است و به همین دلیل این معضل همیشه مانند سدی مانع پیشرفت واقعی زنان در شغل و حرفه آنها می‌شود.

طبق تحقیقی که در طی سالهای 1965 تا 2011 انجام شد مشخص گردید، پدرانی که همسرانشان شاغل هستند زمان کمتری را صرف نگهداری کودک خود می‌کنند.

امروزه پدران شاغل نسبت به گذشته تقریباً 2 برابر بیشتر در کار خانه همکاری می‌کنند. مردان حدود 4 تا 10 ساعت در هفته در کار خانه مشارکت می‌کنند که هنوز هم نسبت به ساعات کاری زنان در خانه بسیار کمتر است.

این مسأله تنها میان همسران نیست، این معضل در فرهنگ محیط‌های کاری وجود دارد. هنوز هم به دلیل فرهنگ و سنت، اگر پدری به وضوح اظهار کند که نسبت به خانواده خود وظایفی دارد، نوعی تابو محسوب می‌شود. همیشه این مادران هستند که در خط مقدم بحرانها و حل شان قرار دارند.

بطور مثال مادری را در نظر بگیرید که تازه از مرخصی زایمان به کار خود برگشته است و قرار است که به مأموریتی خارج از محیط کار برود. پس از ساعتی همسرش به او زنگ زده و از گریه مدام کودک اظهار نگرانی می‌کند.

همکاران این مادر کار زیادی نمی‌توانند برای او انجام دهند. از آن لحظه که همسرش به او زنگ زده است، این مادر دچار تشویش شده و تمرکز خود را از دست می‌دهد.

این اولین باری است که این مادر از کودک خود برای یک شب دور می‌ماند، در حالی که همسر او بارها به دلایل کاری شبها را خارج از خانه کذرانده است.

به همین دلیل این مادر یک قرار شام کاری مهم را از دست داده، در اتاق می‌ماند تا با همسر خود در تماس باشد. مثل تمام مادرهای دیگر، این مادر باید تمام مشکلات را به تنهایی برطرف کند.

در تحقیق دیگری مشخص گردید که 47 درصد از مادران شاغل هنگام بیماری کودک بیشتر از پدر، از کودک مراقبت می‌کنند. 39 درصد از این مادران اظهار کرده‌اند که برای مراقبت از کودک خود مجبور به استفاده از مرخصی سالیانه خود شده‌اند، در حالی که تنها 24 درصد از پدران مجبور به استفاده از مرخصی خود شده‌اند. حتی 10 تا 27 در صد از مادران حتی مجبور به ترک شغل خود شده‌اند.

اما راه حلهایی وجود دارند که می‌توانند این قاعده را تغییر داده، تا مادران بتوانند درست زندگی کنند.

ابتدا باید گفت که انتخاب این راه حلها به شرایط خانوادگی، اولویتها و امتیازات همسران بستگی دارد. اولین موردی که نیاز به بررسی دارد، فرهنگ غلطی است که میان زن و مرد خط کشی کرده است و چنان مقاوم است که حتی در شرایط یکسان زن و مرد حتی با داشتن تخصصهای یکسان، با سرسختی خودنمایی می‌کند.

البته مردان می‌توانند کارهای زیادی برای بی‌تأثیر کردن این فرهنگ انجام دهند. اما کار فقط با کمک پدر در نگهداری کودک آنهم در خفا پایان نمی‌گیرد. مردان باید به همسران خود مانند همکارانی که در موقعیت شغلی آنها هستند و تخصص و مسؤولیتی مشابه آنها دارند فکر کنند.

چند راه حل برای پدران شاغل جهت کمک به همسران شاغل خود:

1. پدران باید خود را بالاتر از فقط پرستار کودک بودن بدانند. پدران باید پزشک کودک خود را بشناسند. بدانند که در شرایط بحرانی چگونه می‌توانند به آنها دسترسی داشته باشند و یک برنامه منظم برای دیدار پزشک برای شرایط عادی و حتی بحرانی برای خود طراحی کنند.

هرگز از همسران خود توقع نداشته باشند که همه این کارهای غیرقابل دیدن را به تنهایی انجام دهند. بهترین آموزش برای پدران انجام کار است، به این معنی که پدران وظایف را انجام دهند تا تجربه کافی پیدا کنند. مادران قبل از تولد این کارها را نمی‌دانستند و انجام نداده بودند، اما با انجام آن تجربه پیدا کرده و آموختند.

2. آنطور که دوست ندارید با شما برخورد شود، با همسرانتان برخورد نکنید. حتماً زیاد شنیده‌اید که پدران هنگام مأموریت در پاسخ به تلفن همسرانشان به آنها گفته اند” من الان وسط یک جلسه هستم، الان چه کاری می‌توانم برایت انجام دهم “.

این کار موجب انحراف افکار و تمرکز می‌شود و باید از آن اجتناب کرد. اما آیا این مسأله برای مادران شاغل نیز مراعات می‌شود؟ هنگامی که وظیفة مادر نگهداری از فرزند است، هرگز چنین چیزی امکان پذیر نیست و در هر زمانی باید پاسخگو باشند.

3. وقتی کودک نیاز به رسیدگی دارد، بهانه نیاورید و به دلیل حضور همسرتان، او را دور نزنید. این دور زدن به این معنی است که کودک باید در اولویت اول مادر باشد و در اولویتهای بعدی پدر. هرگز نگوئید که من امروز از کودک مراقبت می‌کنم چون همسرم نمی‌تواند و کار دارد. به جای آن بگوئید، امروز من از بچه‌ها نگهداری می‌کنم. چرا برای مردان مشکل است بگویند ما در مقابل فرزندانمان مسؤولیت دارم؟ فقط بدانید که شما الگوی فرزندانتان برای آینده هستید.
4. به عنوان یک مدیر، هم حامی کارمندان زن شاغل و هم پدران شاغل خودتان باشید، بخصوص زمانی که در یک شرایط بحرانی قرار می‌گیرند. هیچکس دوست ندارد که مشکلی برایش به وجود آید، این رسم زندگی است و هر کسی می‌تواند با آن مواجه شود. این مشکل می‌تواند به دلیل درگیری یکی از افراد خانواده حتی پدر، مادر و یا حتی خواهر و برادر باشد. کارمندان شما هنگامی که احساس کنند شما مشکلات آنها را درک می‌کنید و به آنها کمک می‌کنید، بهتر وظیفه خود را انجام می‌دهند و در بسیاری از موارد در شرایط بحرانی خود، پاسخگوی شما خواهند بود.
5. هرگز به دلیل تعداد دفعاتی که کاری انجام می‌دهید، انتظار نداشته باشید که همسرتان به همان تعداد دفعات همان کار را انجام دهد. بطور مثال هرگز بر سر آخرین باری که پوشک بچه را عوض کرده‌اید و یا ظرف شسته اید با همسر خود بحث نکنید. تنها به این دقت کنید که سلامتی کدام یک بیشتر در خطر است و یا کدام یک کمتر خوابیده‌اید. مطمئن باشید که این توجه، شما را به همسرتان نزدیکتر خواهد کرد. در این شراکت باید بر نتیجه تمرکز کرد نه به  اینکه چه کسی چقدر کار کرده و تلاش نموده است.

کلام آخر

 خوشبختانه امروزه پدران شاغل سهم بزرگی در زندگی زناشویی دارند، اما نباید برای حفظ  وجهه خود آن را پنهان کنند. بگذارید دوستان، همکاران و اقوام بدانند شما چه پدر و همسر با محبت و با فکری هستید. کاری که انجام می‌دهید نباید از دید دیگران مخفی بماند.

هرگز از همسر خود سؤال نکنید که چگونه می‌توانید تعادلی در انجام کارها ایجاد کنید. پاسخ آن بسیار دشوار است. اینکار باید با شراکت پدر و مادر مانند یک کار تیمی انجام پذیرد. این شراکت همسران را به یکدیگر نزدیکتر کرده و حس بد نابرابری را از بین می‌برد. چرا که باید در این مسیر استعداد فرزندان را هم پیدا کرده و پرورش دهیم.

مهارت پدر و یا مادر بودن هنگامی که زن و مرد کنار هم باشند، آسانتر و بهتر به وجود میاید. این جمله که مادر مراقب و پدر نان آور و یا تأمین کنندة خانواده است، کاملاً منسوخ است. امروز که مرد و زن در کنار هم چرخ زندگی را می‌چرخانند، باید از حق مساوی برخوردار باشند.